1 grudnia 2020 r. o godz. 11.00 odbyła się konferencja online „Znaczenie analizy informacji w XXI wieku” promująca kierunek studiów na uczelni PWSZ w Gnieźnie. Można było wziąć w niej udział poprzez połączenie się z transmisją na żywo na platformie internetowej Facebook i aktywnie komentować i udostępniać owe wydarzenie.
Gospodarzami wydarzenia były przedstawicielki Działu Promocji i Rozwoju uczelni, które opowiedziały krótko o specyfice wydarzenia, a następnie przekazały głos organizatorowi – dr. Krzysztofowi Danielewiczowi. Dr Danielewicz przywołał datę oraz temat poprzedniego spotkania „Manipulacja czy informacja?”, jednocześnie zapowiadając nadchodzące konferencje dot. tematyki, z którą ściśle związany jest nowy kierunek tej uczelni: analityka bezpieczeństwa. Dr Danielewicz zapoznał słuchaczy z mgr. Maciejem Matysiakiem, moderatorem wydarzenia.
Płk rez. mgr inż. Maciej Matysiak to nie tylko wykładowca na PWSZ w Gnieźnie, ale i emerytowany żołnierz. W swojej karierze wojskowej zajmował stanowiska służboweod oficera młodszego (po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernychw Poznaniu) aż po stopień pułkownika, jednocześnie kończąc służbę zawodową w 2016 r. W swojej pracy zajmował się tematyką bezpieczeństwa fizycznego, osobowego, informacyjnego w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom z obszaru terroryzmu, sabotażu, bezpieczeństwa informacji, przeciwdziałania korupcji i innych, co czyni go ekspertem
z idealnymi kwalifikacjami do szkolenia młodych studentów w tym kierunku. Poza tym magister wielokrotnie brał udział w szkoleniach i przedsięwzięciach międzynarodowych zarówno w Polsce, jak i innych w krajach Europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych.
Mgr Maciej Matysiak posiada również bogate zaplecze edukacyjne. Po ukończeniu WSOWP w Poznaniu na kierunku dowódczym podjął się studiów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, gdzie uzyskał tytuł magistra pedagogiki. Tam w późniejszym czasie kontynuował naukę na studiach podyplomowych z obrotu nieruchomościami oraz w zakresie BHP i PPoż na Wyższej Szkole Logistyki w Poznaniu. W Warszawie uczęszczał do dwóch szkół: Akademii Obrony Narodowej w zakresie wojskowej służby zagranicznej oraz Wyższej Szkoły Gospodarowania Nieruchomościami. Posiada również uprawnienia w zakresie doradztwa przewozu towarów niebezpiecznych w transporcie samochodowym (ADR)1.
Płk rez. Matysiak przeszedł do przedstawienia pierwszej w kolejności prelegentki – dr Malwiny Bakalarskiej.
Dr Malwina Bakalarska jest certyfikowaną trenerką biznesu i konsultantką ds. zarządzania różnorodnością kulturową. Współpracuje z Europejską Akademią Dyplomacji, Diversity Hub i Polsko-Afrykańską Izbą Przemysłowo-Handlową. Jako autorka publikacji o wydarzeniach z krajów pozaeuropejskich komentuje je również w mediach (Polskie Radio, Radio TOK Fm, Polsat News 2, TVP 2, TVN 24) Można ją również znaleźć w polskiej bazie ZnaneEkspertki.pl.
Na swoim koncie ma 10-letnie badania społeczne w krajach Afryki Subsaharyjskiej (w trakcie których miała okazję mieszkać w Nigerii, w Lagos) oraz 5-letnie w krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej w ramach Instytutu Kultur Śródziemnomorskichi Orientalnych Polskiej Akademii Nauk. Wyniki swoich badań prezentowała na forach międzynarodowych, jak brytyjskim Oksford i Brighton, niemieckim Frankfurcie nad Menem, szwedzkiej Uppsali, nigeryjskim Sokoto lub zachodnioafrykańskiej Akrze. Bierze chętnie udział w międzynarodowych projektach.
Uzyskała stopień doktora z nauk społecznych, zdobyła tytuł magistra z filozofii na Uniwersytecie Warszawskim oraz podjęła interdyscyplinarne studia z wiedzy o Afryce, Azji, Bliskim Wschodzie i Ameryce Łacińskiej. Może się również pochwalić ukończeniem socjologii na University of Kent w południowo-wschodniej Anglii oraz afrykanistyki na Wydziale Orientalistyki UW2.
Wystąpienie dr Malwiny Bakalarskiej skupiło się na temacie „Kształtowanie wizerunku kontynentu afrykańskiego w wyobraźni masowej i jego wpływ na negatywną selekcję informacji”. Dr Bakalarska przybliżyła kontynent afrykański, skupiając się na podziale na regiony charakteryzującymi się odrębnym klimatem i kulturą. Ekspertka zwróciła uwagę, jak istotne jest rozróżnienie afrykańskich stref przede wszystkim dla analityka, ale również dla przeciętnego odbiorcy. Przytoczyła bajkę dla dzieci stworzoną w brytyjskiej wytwórni, która zaznajamia najmłodszych z obcymi kulturami. Indie czy Chiny wyodrębniono jako indywidualne, azjatyckie kraje, a Afryka została zgeneralizowana – co jest częstym zabiegiem i wykorzystuje się go również w materiałach kierowanych do dorosłych odbiorców (kształtowanie podejścia „pomocowego”). Prelegentka wskazała na kolejne przykłady cyrkulujące wokół tematu ignorancji „bogatego Europejczyka”. Wyszukane hasła możliwie powiązane z Afryką, jak głód na świecie, ukazują drastyczne zdjęcia z kontynentu niekoniecznie odzwierciedlające faktyczny stan rzeczy. W przeszłości ukazywano ów region jako beznadziejny, bez przyszłości, jednak na przestrzeni lat świadomość wzrosła, media zaczęły dostrzegać wschód Afryki i go wyodrębniać, co sprawia, że wiedza na jego temat staje się powszechna.
Dane statystyczne wykazują narastający odsetek migracji z wsi do miast i wydłużającą się średnią długość życia Afrykańczyków. Wskazuje to rozwój społeczny i gospodarczy objawiający się również w stopniowym przyroście populacji. Szacuje się, że w 2050 r. Nigeria będzie jednym z pięciu najbardziej zaludnionych krajów świata. W komunikatach masowych nie uwzględnia się jednak nadal informacji o wschodzącej klasie średniej czy innych nowych zjawiskach. Choć o najbogatszych Afrykańczykach mówi się niewiele, narracja przedstawia ich jako wyzyskiwaczy żerujących na własnym kontynencie. Dokładniejsze wiadomości dostępne są jedynie w wąskich grupach eksperckich.
Ważne jest, by sięgać po specjalistyczną literaturę. Jedną z takich lektur jest „Przewodnik po rynkach afrykańskich”, której współautorką jest dr Malwina Bakalarska. Wystąpienie prelegentki podsumował mgr Matysiak słowami: „Afryka w naszej wiedzy to kontynent pełen luk i stereotypów”.
Kolejną prelegentką konferencji była mgr Żaneta Geltz – polska pisarka, z wykształcenia lingwistka, ekonomistka, certyfikowany mediator i trener rozwoju osobistego. Zapalona badaczka zjawiska alergii i związku między zdrowiem człowieka a kondycją środowiska naturalnego. Jest wydawcą i redaktorką naczelną niezależnych czasopism o charakterze medyczno-naukowym: „Hipoalergiczni” i międzynarodowy „Happy Evolution”, a w ostatnim czasie rozpoczęła także pracę nad miejscem wymiany informacji „Organic Life”. Na koncie ma trzy serwisy onlinei poradniki w postaci eBooków. Po 11 latach poddała prowadzenie negocjacji kontraktów handlowych z kupcami największych sieci hipermarketów na rzecz pozostania adwokatem konsumentów i dostarczania antidotum na nieetyczne praktyki reklamowe i agresywny marketing międzynarodowych koncernów. Rocznie zapraszana jest przez organizatorów kilkudziesięciu wydarzeń zarówno w Polsce, jak i za granicą. Regularnie udziela wywiadów o charakterze naukowym, motywacyjnym czy prozdrowotnym dla stacji radiowych „Czwórka”, „Trójka”, „RDC” i „Radio Zet”. W 2013 r. została wyróżniona tytułem „As Odpowiedzialnego Biznesu” w wielkopolskim plebiscycie3.
Żaneta Geltz rozpoczęła swoje wystąpienie „Rola informacji i manipulacji w świecie żywności” od słów: „Żyjemy w sztucznie wykreowanej rzeczywistości przez media, polityków, korporacje, rząd. Rola mediów sprowadza się do reklamy promocji, propagandy, propagacji kampanii nakłaniających do konsumpcjonizmu i stresu”. Swoje twierdzenia poparła przykładami i nawiązała do aspektu poruszonego przez przedmówczynię: narracja jest przygotowana, wdrożona i sprzedawana ślepo wierzącym konsumentom. Frustracja z tym związana zmotywowała pisarkę do założenia portalu (który później przekształciła w magazyn) mającego za zadanie nieść ludziom rzetelne informacje. W tym celu podjęła się analizy literatury, badań naukowych, odszukania prawdziwych autorów i naukowców oraz niezależnych mówców będących w stanie przybliżyć prawdę. Zdaniem Geltz aspiracją koncernów, banków, firm i korporacji jest „produkcja głupiutkich społeczeństw podatnych
na manipulację”. W tym celu wprowadza się m.in. indukcję strachu, mantrę sukcesu
i rywalizacji, filtrowaną wiedzę. W jaki sposób przekonuje się konsumenta do zakupu danego produktu? Żaneta Geltz przedstawiła pokrótce kilka przykładów:
- Producenci żywności (szybko, tanio, wygodnie)
- Firmy farmaceutyczne (skutecznie, medycznie)
- Telewizja i inne media (reklama, promocja, sensacja)
- Banki, ubezpieczalnie (kredyty, polisy, pożyczki)
- Producenci odzieży (modne, wygodnie, sexy)
- Usługi (doceń się, nie trać czasu)
W dalszej części prezentacji wskazała narzędzia handlowców, mediów, polityki
i producentów, jakie wykorzystuje się współcześnie w celu manipulacji społeczeństwa. Jej uwadze nie umknęła rola mediów w marketingu i reklamie. Publicystka wymieniła w kontraście cechy dobrego dziennikarza (krytyczny, sceptyczny, odważny, otwarty, dociekliwy). Przedstawiła też negatywne skutki manipulacji i zatajania informacji, np. o składzie żywności czy leków i ich wpływ na konsumentów. Jak twierdzi Geltz, „w każdym z nas prędzej czy później obudzi się detektyw dążący do odkrycia prawdy. Niestety w wielu przypadkach następuje to dopiero po pojawieniu się problemów”.
Wykład Żenaty Geltz zwieńczył mgr Maciej Matysiak słowami: „Żyjemy w marketingowym matrixie, który zamiast realizacji naszych marzeń osadza nas w pracy niewolniczej”.
Kolejnym prelegentem był ppłk rez. Krzysztof Plażuk, członek fundacji Orla Straż, absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu, Politechniki Wrocławskiej, gdzie zdobył tytuł magistra z zarządzania i marketingu oraz zrobił studia podyplomowe z administracji publicznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Poza tym ma na swoim koncie wiele kursów, do których przystępował w Polsce, Niemczech, Belgii, Holandii i Szwecji. W swojej wojskowej karierze brał udział w misjach oraz zajmował się kwestiami dziennikarstwa, kontaktów z mediami w belgijskim SHAPE oraz w strukturach NATO. Był również rzecznikiem Dowództwa Komponentów Radcy Sił Specjalnych4.
Mgr Krzysztof Plażuk przez ostatnich 16 lat miał okazję współpracować z mediami – potwierdził więc słowa Żanety Geltz. Te informacje przekładają się nie tylko na konsumpcję, ale i bezpieczeństwo. Były podpułkownik zarekomendował też film dokumentalny Jeffa Orłowskiego „Social dilemma”. Dokument pokazuje problemy dzisiejszego świata związane z internetem, a w szczególności mediami społecznościowymi.
Ppłk Plażuk postanowił przybliżyć słuchaczom organizację NATO. Od zewnątrz tę organizację postrzega się jako sojusz polityczno-wojskowy o jednolitym podejściu, co jest prawdą, jednak bardzo powierzchowną. Od środka wygląda to inaczej. NATO tworzy 30 państw, co tworzy kombinat 30 różnych podejść do pracy.
W organizacji obowiązują doktryny i wytyczne. „Familarisation course”, czyli kurs zapoznawczy należy przebyć po przybyciu do kwatery, by zrozumieć działanie instytucji. Kurs trwa dwa tygodnie, a przystępuje do niego każdy – niezależnie od stanowiska i kwalifikacji. Mimo wielu rozbieżności w NATO możliwe jest, by interesy się ze sobą zbiegały. Nierzadko napotyka się przeszkody związane ze zróżnicowanym wartościowaniem danego tematu, jednak dzięki skrupulatnemu kursowi specjalistom łatwiej jest zrozumieć zadania poszczególnych komórek strukturalnych. Przykładem jest kwatera Public Affairs (komunikacja społeczna), w której służył sam podpułkownik. Na kursie wyodrębniono sposób i zakres działania, co pomaga w codziennej pracy. Kadencja w strukturach trwa średnio trzy lata. W tym czasie NATO nie dba jedynie o samego żołnierza, ale i o jego rodzinę. Wierzy się, że gdy życie rodzinne i socjalne pracownika jest stabilne, wówczas jego praca staje się bardziej efektywna.
Analizą informacji zajmują się adaptowane do tego komórki rozsiane po całej strukturze. Istnieją również takie skupiające się na monitoringu i analizie mediów w ramach komunikacji społecznej. Stanowią je międzynarodowe, kilkuosobowe grupy specjalistów mające doświadczenie wojskowe w ramach analityki. Zakres obowiązków przypisywany jest pracownikom indywidualnie na podstawie obszaru wiedzy, umiejętności i zainteresowań. Wykorzystanie pracy analityków odbywa się na dwa sposoby. Codzienne odprawy informacyjne dowódcy i codzienne odprawy w ramach komunikacji są bazą konferencji z personelem prasowym z krajów, na terenie których NATO prowadzi swoje operacje. Niezwykle szanowany jest czas. Analitycy na przedstawienie wiedzy i wiadomości przed dowódcą (np. czterogwiazdkowym generałem wojsk amerykańskich) mają jedynie dwie minuty. Istota mediów i prasy poskutkowała powstaniem Oddziału Komunikacji (Communications Division) w strukturze NATO w Belgii- SHAPE (Supreme Headquarters Allied Powers Europe). Nie miałoby sensu tworzenie nowych komórek, kiedy można połączyć potencjał już istniejących. Mgr Krzysztof Plażuk wspomniał również podczas konferencji, że dostępne są stanowiska jako kwalifikowanych analityków cywilnych.
Jako następny głos zabrał mgr Marek Kołtun – absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, a także były żołnierz zawodowy wojsk organów ścigania w Ministerstwie Obrony Narodowej RP, biegły sądowy w zakresie audytu śledczego i kryptowalut przy Sądzie Okręgowym w Krakowie, ekspert AML/CFT (Ani Money Laundering/Counter Financing of Terrorism – przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu). W trakcie służby wojskowej prowadził postępowania przygotowawcze pod nadzorem wojskowych i cywilnych prokuratur, które miały rozpoznać czyny zabronione, kierunki działania oraz sposób działania sprawców. W pracy zawodowej wykorzystuje techniki kryminalistyki, psychologii i obowiązujących aktów prawnych5.
Prelegent zaczął swoje wystąpienie wprowadzeniem do zasad kryminalistyki – dziedziny nauki o taktycznym prowadzeniu postępowań i badaniu patologii społecznych. Służy ona do ujawniania przestępstw w sposób wiarygodny, przy czym wykorzystuje się regułę siedmiu złotych pytań kryminalistycznych:
- Co się wydarzyło?
- Gdzie to miało miejsce?
- Kiedy zaistniało zdarzenie? + chronologia
- Jak dokonano przestępstwa?
- Czym posługiwał się sprawca?
- Jaki był motyw sprawcy?
- Kto był uczestnikiem/ sprawcą zdarzenia?
Mgr Marek Kołtun przytoczył rozdział 33 Kodeksu Karnego (katalogi przestępstw przeciwko ochronie informacji). Rozdział ten gromadzi wiedzę pomocną przy analizie informacji. Zdaniem prelegenta głównym przestępstwem, jakie występuje w naszym państwie, jest korupcja. Kodeks Karny definiuje dwa artykuły związane z łapownictwem czynnym (229) i biernym (228). Prelegent uświadomił uczestników konferencji, że obecnie korupcja nie wiąże się z podawaniem łapówek w kopercie w intymnym miejscu, tylko zapewnieniem biorcom luksusowego urlopu. Odnajdywaniem powiązań pomiędzy podwykonawcą a zleceniodawcą i wieloma innymi procesami związanymi z działaniem antykorupcyjnym zajmuje się zarówno Centralne Biuro Antykorupcyjne, jak i wojsko.
Kolejnym równie popularnym zagadnieniem jest pranie brudnych pieniędzy. Aby zminimalizować ryzyko prania brudnych pieniędzy, Polska stara się o przyjęcie do Financial Action Task Force – prestiżowej organizacji, w której skład wchodzi 35 członków. Pranie brudnych pieniędzy występuje w czterech fazach: wstępna, umiejscowienie, maskowanie, integracja. Przestępcy wykorzystują w tym celu tzw. raje podatkowe, w których bardzo łatwo dokonać takich zabiegów. Inną metodą jest „smurfing” – wykorzystywanie innych ludzi, tzw. „smerfów” do popełniania przestępstw. W tym celu najczęściej angażuje się imigrantów z krajów wschodnich, których zadaniem jest transfer pieniędzy za granicę.
Ostatnim narzędziem służącym do prania brudnych pieniędzy są kryptowaluty. Protokół użyty do sporządzenia Bitcoina jest w pełni bezpieczny, co czyni go fenomenem na rynku od czasu jego powstania w 2009 r. Na jego bazie powstały inne kryptowaluty: „srebro internetu”, czyli Etherium (ETH), monero (XMR) lub JPM Coin. W ramach tematu cyfryzacji i ekonomii najistotniejsze jest zrozumienie giełdy amerykańskiej, chińskiej i londyńskiej.
Kolejną prelekcję poprowadził dr Krzysztof Danielewicz, pułkownik rezerwy, dyrektor Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie PWSZ w Gnieźnie oraz właściciel firmy i portalu internetowego „Security in practice”. Naukowo zajmuje się działalnością służb specjalnych, szeroko pojętym bezpieczeństwem oraz problemem terroryzmu. Jest ekspertem ds. bezpieczeństwa międzynarodowego, specjalizuje się w Afryce i Azji. Jest autorem lub współautorem książek:
- „Lwowska Ekspozytura Wywiadu, Działalność Ekspozytury nr 5 SG we Lwowie w latach 1921–1939”,
- „Terroryzm w Afryce. Geneza oraz przebieg konfliktu w Mali w latach 2012–2014”,
- „Państwo Islamskie (ISIS) – Historia powstania, taktyka działania”.
W wojsku pełnił służbę w Kwaterze Międzynarodowego Korpusu Północny-Wschód w Szczecinie (2004-2006) oraz Kwaterze Eurokorpusu w Strasburgu (2009-2012). W międzyczasie uczestniczył w trzech turach w ramach misji ISAF (International Security Assistance Force) w Afganistanie. Spędził również 11 miesięcy na misji szkoleniowej Unii Europejskiej EUTM (European Union Training Mission) w Mali w latach 2013-2014. Dr Danielewicz dba jednocześnie o swój rozwój, uczestnicząc w kursach i ćwiczeniach międzynarodowych oraz dyżurach bojowych w kraju i za granicą, w tym w ramach Sił Odpowiedzi NATO (SON) czy Grup Bojowych Unii Europejskiej (GBUE). Na rzecz projektu finansowanego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej „Bezpieczna Szkoła, Bezpieczna Przyszłość” przeprowadził szkolenia z zakresu bezpieczeństwa w ponad 350 szkołach na terenie całego kraju. Jest również współautorem procedur postępowania na wypadek ataku terrorystycznego na szkołę6. Od trzech lat zajmuje się bezpieczeństwem w placówkach oświatowych, dlatego tematem jego wystąpienia podczas konferencji była „Analiza zagrożeń wpływających na bezpieczeństwo w placówkach oświatowych”.
Definicją bezpieczeństwa jest „stan swoistej równowagi między relacjami i potencjalnymi zagrożeniami, a potencjałem obronnym zwalczania tych zagrożeń”. Dr Danielewicz zadał słuchaczom pytanie, czy polski system oświaty jest bezpieczny? W szkołach, przedszkolach i na uczelniach poziom poczucia bezpieczeństwa jest bardzo wysoki. Tradycyjne zagrożenia zdarzają się rzadko, jednak są wszystkim dobrze znane: pożar, zdarzenia chemiczne/ biologiczne, warunki atmosferyczne i zagrożenie terrorystyczne, co zdaniem doktora nie powinno znajdować się na liście ze względu na małe prawdopodobieństwo występowania w krajach europejskich.
Wnioski wywodzące się z danych podanych w 2002 roku przez U.S. Secret Service opartych na 37 szkolnych strzelaninach sprowadzają się do trudności w scharakteryzowaniu profilu potencjalnego zamachowca w szkole oraz niemożności identyfikacji choćby jednego wspólnego mianownika. Udało się za to znaleźć ich wspólne czynniki. Są to zazwyczaj uczniowie lub byli uczniowie szkół zaatakowanych między 11. a 21. rokiem życia, mężczyźni ci są zazwyczaj zmarginalizowani lub wykluczeni ze społeczności (bardzo często będący ofiarami prześladowania lub przemocy), zmagają się z problemami psychicznymi, takimi jak depresja, nierzadko też występuje u nich zachwyt nad bronią lub atakiem z jej użyciem. Inspirują się filmami lub kopiują zajścia związane ze strzelaninami w innych szkołach (np. Columbine). Aktywny strzelec to osoba, która oddała przynajmniej dwa strzały. W 2018 roku zarejestrowano 27 takich zdarzeń w 16 stanach. Trzech zamachowców było kobietami.
W Polsce ryzyko użycia broni nie jest mniejsze niż w USA, gdyż wykonanie ładunków do broni czarnoprochowej jest umiejętnością, która nie stanowi przeszkody dla ucznia szkoły średniej. Częściej wykorzystuje się takie narzędzia, jak pałki, kije, noże kuchenne i inne ostre obiekty lub ładunki wybuchowe tzw. „domowej roboty”. Jako przykład przytaczane są cztery przypadki mające miejsce w Warszawie (10.05.2019 i 30.01.2020), Zielonej Górze (29.09.2020) oraz Brześciu Kujawskim (27.05.2019).
Fazy zamachu obejmują: pomysł, planowanie, przygotowanie, wykonanie i ewakuację. Dla pierwszych trzech zapobieganie zamyka się w identyfikacji i neutralizacji zagrożeń. W wypadku dwóch ostatnich należy likwidować skutki ataku. Często ewakuacja polega na samobójstwie. Doktor zaprezentował schemat Systemu Wczesnego Wykrywania Zagrożeń (SWWZ).
SWWZ zakłada dwie unikatowe rzeczy: należy mieć motywację oraz znać środowisko. Żadna firma ochroniarska nie jest w stanie pomóc w wypadku niebezpieczeństwa w szkole. Konieczna jest znajomość środowiska szkolnego. System ten sprawdza się, jednak w Polsce brakuje specjalistycznych narzędzi. Dlatego przy zmianie szkoły poprzednia placówka powinna przesłać specyficzne dane dotyczące ucznia: zweryfikowane raporty dotyczące zachowań ucznia, wzorce jego zachowania, ocenę zagrożeń, ocenę psychologiczną i postępy w leczeniu.
W dalszej części konferencji moderator przeszedł do zadawania prelegentom pytań.
Tematyka konferencji była niezwykle interesująca. Podejmowane kwestie były dostosowane do interesantów kierunku oraz zafascynowanych problematyką analityki w biznesie i marketingu, ekonomii, bezpieczeństwie czy kulturoznawstwie bądź ekologii. Niektórzy bardziej zagłębieni w kwestie analityczne mieli okazję odświeżyć wiedzę i uzupełnić ją o nowości czy ciekawostki, a laicy mogli poszerzyć ramy, zainteresować się dziedziną lub zainspirować do studiów na danym kierunku. Wypowiedzi prelegentów często odnosiły się do konkretnych stanowisk, które czekają na objęcie przez wykwalifikowanych analityków.
Dzięki temu obecni studenci analityki bezpieczeństwa na PWSZ W Gnieźnie mogli zaciekawić się placówkami czy organizacjami, które mogą w przyszłości być ich miejscem pracy i rozwijania umiejętności analitycznych oraz pasji.
Maja Hassen
Krotoszyn, 12.01.2021
